Angelique
Ervaringsverhaal
‘Het is als een wedstrijd, doorgaan totdat het fluitje gaat, maar je vergeet dat je zelf moet blazen.’
Angelique kreeg een burn-out op haar 59e als ze communicatiemedewerker is bij een groeiende organisatie die explodeerde binnen vijf jaar zonder dat de organisatiestructuur meegroeide.
Hoe zag jouw burn-out er uit?
‘Ik was fysiek uitgeput door een beknelde nekzenuw waardoor ik een half jaar slecht sliep. Toen ik eenmaal besloot te stoppen met werk kreeg ik vanaf dat moment bij het sluiten van mijn ogen het gevoel alsmaar te vallen, steeds verder naar beneden. Ik sloot me af om een rustpunt te vinden, houvast aan iets en niet te verdwalen. Op een gegeven moment was mijn zenuwstelsel van slag, alles werd groot of veel voor me: een beetje spanning werd veel spanning, pijn werd veel pijn. Ik kon niets reguleren en alles is even erg. Ik sloot me af om een rustpunt te vinden. Ik gaf mezelf de opdracht om eruit te komen. Ik wil er voor iedereen zijn als moeder, geliefde en familielid. Langzamerhand kon ik steeds meer aan. Nu na 13 maanden werk ik weer bijna full time als vrijwilliger. Soms denk ik al een hele peer te zijn maar zodra er weer spanningen zijn trek ik me terug en moet ik even afstand nemen. Ik denk dat dit niet echt meer overgaat maar onderdeel van mijn leven is. Net als een zwakke plek die je overhoudt na een blessure. Het is onderdeel van hoe ik in elkaar zit en part of my life. Dat is niet erg en het heeft een functie: het houdt mij alert om niet weer die kant op te gaan.’
Wat betekend een burn-out voor jou?
‘Voor mij is burn-out alsof de thermostaat is doorgebrand. Alle balans is weg. Tegelijkertijd wil ik het zelf niet labelen als een burn-out, labels maken dat anderen invullen wat ik precies heb.’
Op welke vraag had jij bij aanvang van je burn-out graag antwoord willen krijgen?
‘Als je net in een burn-out zit wil je weten hoelang het gaat duren en hoe je hier in godsnaam uit komt. Een vriendin die zelf een burn-out had gehad waarschuwde me: “Bereid je maar voor dit duurt minstens 1,5 jaar.” Dit was goed om dit te horen, ik had geen idee. Het hielp mij eens goed na te denken wat ik zou moeten doen om er uit te komen. Geen kwestie van een paar dagen en op tijd naar bed dus.’
Hoelang duurde jouw burn-out?
‘De ergste fase van uitputting duurde 2 jaar waarna ik kanker kreeg waardoor de burn-out op de achtergrond kwam en ik niet kan zeggen hoe het precies duurde.
Wat was de oorzaak van jouw burn-out, denk je?
‘Ik leefde in hoog tempo en sliep een half jaar nauwelijks door een beknelde nekzenuw. Ik was onderdeel van een groeiende organisatie die explodeerde binnen 5 jaar zonder dat de organisatiestructuur meegroeit. Het was ongezond geworden. Dit zag ik niet op tijd.
Je werkt niet van 9 tot 5. Je doet wat moet gebeuren. Ik ben een bouwer, een projectwerker, je begint bij 0 en werkt door totdat alles draait. Ik verbind me met hart en ziel. Wat ook prachtig is. Maar de verantwoordelijkheden groeiden en werden complexer. Dit kon ik niet aan. De finish bleef steeds een stukje opschuiven. De maatschappelijke opdracht die ik mezelf oplegde en wat ik van huis uit had meegekregen was ‘een betekenisvolle bijdrage leveren aan de samenleving’. No ego. Iets voor mezelf doen kreeg minder aandacht. Die balans was volkomen weg. Ik putte mezelf uit. Ik had een jaar eerder moeten realiseren dat het niet mijn eigen tekortkoming was dat het niet werkte. Ik had een reset nodig gehad, even tijd om bij te komen. Ik realiseer me, achteraf gezien dat ik een aantal dingen bespreekbaar had willen maken binnen het team: het gemis aan collegialiteit en wat er voor iedereen nodig was om het goed te houden inclusief voor mezelf. We draafden maar door. Ik had het gevoel uit de bocht te gaan vliegen waardoor ik nog harder ging werken. Ik realiseer me nu dat ik al tijden op mijn velgen reed met als gevolg dat een lastige werkrelatie onmogelijk werd maar we hadden het te druk om stil te staan en om ons heen te kijken.’
Wat hielp jou in deze periode?
“Mijn wijze kinderen hielpen me relativeren. Ik besloot dat ik het zelf moest oplossen, zelf doen hoort bij me. Allereerst wilde ik mijn lijf op orde krijgen, basale dingen goed doen zoals koken, eten, wandelen en dit met aandacht doen. Korte slaapjes overdag. Goed voor mijn lichaam zorgen. Aandacht voor mijn nekblessure door te oefenen met rechtop lopen en niet inzakken. Contact houden met mijn lijf ook voor een rustige geest. Ademhalingsoefeningen. En nuchter blijven, geen medelijden hebben met jezelf, het is je eigen verantwoordelijkheid. Cranio-sacraal therapie werkte ook goed voor me.”
Wat was de winst van deze lastige periode?
‘Balans houden is een opdracht geworden. Voor mij betekent dit mijn oude puurste zelf ook het woord geven: de wens om dat kinderboek eindelijk te gaan schrijven of dat gedicht. De winst is ook dat ik nu weet dat het weer zou kunnen gebeuren en dat ik nu weet wat ik moet doen om dat te voorkomen. Als professional wil ik scherp blijven op niet doordraven maar regelmatig even afstand nemen en me afvragen; Is het goed zo? Voor mezelf en voor de mensen waar ik mee werk? Het is nu de opdracht aan mezelf een nieuwe route te vinden met die zwakke plek als erfenis.’
Wat wil je mensen meegeven die in een burn-out zitten?
Je eigen shit relativeren is belangrijk. Je bent niet de enige met burn-out.
…………………..