Mirjam
Ervaringsverhaal
‘De psycholoog adviseerde antidepressiva, dit sloeg ik af want diep in mij wist ik: ‘Ik kom hier vrij van’, dit stuk wil gehoord worden. Ik wil niet afgevlakt worden, maar er door heen om bij de kern te komen.’
Mirjam was 35 jaar en consulent bij het arbeidsbureau toen ze haar eerste burn-out kreeg. Heftige life-events hadden zich opgestapeld en ze vond dat ze gewoon door moest kunnen gaan. Ze raakte uit balans en ‘gaf zichzelf leeg’. Ze denkt dat dit gedrag te maken heeft met haar start bij de geboorte: ‘mag ik er zijn?’ speelt als een rode draad door haar leven. Op haar 51ste kreeg ze een tweede burn-out.
Hoe zag jouw burn-out eruit?
‘Ik dacht dat ik overspannen was, maar de huisarts gaf de diagnose burn-out en ik dacht: “O god iemand die me serieuzer neemt dan ikzelf. Ik moet nu echt heel goed voor mezelf gaan zorgen. Soms had ik bijna een paniekaanval als er iets bijkwam in mijn agenda. Wat ik het ergste vond is dat ik het plezier in het leven kwijt raakte. Het gevoel van ‘als het zo blijft is het leven zinloos’. ‘De psycholoog adviseerde antidepressiva, dit sloeg ik af want diep in mij wist ik ‘Ik kom hier vrij van’, dit stuk wil gehoord worden. Ik wil niet afgevlakt worden, maar er door heen om bij de kern te komen. Na mijn eerste burn-out ben ik vier uur minder gaan werken.
Op welke vraag had jij bij aanvang van je burn-out graag antwoord willen krijgen?
‘Ik had graag antwoord gehad op drie vragen:
Vraag 1. Ben ik niet ernstig ziek? Ik kan daar nu op zeggen: laat eerst uitzoeken of er iets fysiek aan de hand is. Ik liet mijn bloed uitgebreid testen en werd doorgemeten bij een elektro-acupuncturist. Ik had een vitamine D tekort en mijn bijnieren waren volledig uitgeput. Dat snapte ik.
Vraag 2. Hoe lang duurt dit nog? Gun jezelf de tijd die je nodig hebt. Voor alles is een tijd. Het is maar tijd. Alles wat je er nu uit haalt komt naar je terug. Vind het jezelf een keer waard om in te investeren, want je kan niet anders dan dat, dat is het enige wat er nog is.
Vraag 3. Wat kan ik nu doen om te zorgen dat ik weer op de been kom? Pas toen ik eindelijk m’n schuldgevoel naar m’n werk los kon laten en accepteerde dat het was zoals het was, begon mijn herstel.’
Wat betekent een burn-out voor jou?
‘Bovenaan staat moeheid. Verdrietig zijn, bijna tegen depressie aan. De lol in het leven kwijt raken. Een rottijd. Door de burn-out ben ik gaan realiseren: dat ik grenzeloos was, dat ik heel veel ballen in de lucht hield en dat ik niet verantwoordelijk kan zijn voor alles.’
Hoelang duurde jouw burn-out?
‘De eerste burn-out duurde ongeveer een jaar, en de tweede duurde twee jaar. In beide perioden startte ik na enige tijd met een langzame opbouw van mijn werkuren.’
Wat was de oorzaak van jouw burn-out, denk je?
‘Ik heb periodes gekend met te veel heftige gebeurtenissen.
Ik ben bekend met HSP (hoog sensitief persoon) dat betekent voor mij dat ik ervaringen vrij intens beleef, energieën van anderen overneem en daardoor tijd nodig heb om dingen te laten zakken. Op een gegeven moment ben ik aangehaakt bij een community wat mij aanvankelijk veel bracht maar al snel uitmondde in een ongezonde machtsstructuur. Ik ben daar volledig over m’n grenzen gegaan, raakte mezelf kwijt en werd zes kilo lichter. Zo raakte ik in mijn eerste burn-out.
Zeven jaar voor mijn tweede burn-out had ik te maken gehad met geestelijke mishandeling in mijn relatie, mijn idealistische inslag ‘morgen wordt het beter’ hield me voor de gek. Toen het over was ben ik vier keer verhuisd op zoek naar een betaalbare plek. Mijn hartsvriendin overleed en dat was voor mij ontzettend moeilijk te verstouwen. In die tijd kreeg mijn lieve vader kanker en heb ik jarenlang mijn ouders ondersteund. Toen overleed nog een hartsvriendin. Te veel om aan te kunnen! Dit in combinatie met mijn verantwoordelijkheidsgevoel, loyaliteit, helpreflex en perfectionisme was voor mij de cocktail voor burn-out. Ik vond ook dat ik gewoon moest kunnen doorgaan maar wat ik deed was ‘mezelf leeg geven’. Dit gedrag heeft denk ik te maken met het begin van mijn leven. Ik ben een adoptie kind. ‘Mag ik er zijn?’ speelt als een rode draad door mijn leven.’
Wat hielp jou in deze periode?
‘Tijdens mijn eerste burn-out was ik totaal verward. Een reader bracht mij antwoorden en veel inzichten in de situatie. Een vriendin ontfermde zich over mij en door haar humor en inzichten, samen met de ondersteuning van mijn ouders en zus, ging het steeds beter met me.
Gedurende mijn tweede burn-out lag de nadruk voor mij op even helemaal niets hoeven.
Dat iedereen me met rust liet en er even geen enkele verplichtingen waren. Ik tenniste heel veel in die tijd en dat ging fantastisch! Alsof ik een ontsnapte gevangene was. Ontsnapt uit moe zijn, angst en rouw. Het hebben van een paar dierbare vrienden en familieleden, waar ik mezelf kon zijn, afspraken gewoon af kon zeggen en waar ik ook mee kon lachen was heel fijn. Humor is mijn levenselixer. Ik heb een aantal dingen gedaan voor mijn herstel, zoals onder andere elektro-acupuncturist, homeopathie, supplementen, EMDR en healingen, dat deed me goed. Toen ik eenmaal re-integreerde kreeg ik een paar klanten onder mijn hoede, dit gaf me weer het gevoel dat ik iets zinnigs deed. De kwantiteit was er niet maar de kwaliteit des te meer! Het is belangrijk om tijdens het re-integratie traject te starten met het werk waar je goed in bent en niet met een eenvoudig opruimklusje, want dat geeft geen bekrachtiging. En pas daarna aan de slag te gaan met de kwantiteit.
Wat hielp je juist niet?
‘Onbegrepen worden door mensen in mijn omgeving. Een conflict met de bedrijfsarts en arbeidsdeskundige. Ze speelden een spel met me. Mijn leidinggevende en P&O hadden de opdracht om mij eruit te werken, ze gingen er van uit dat als je eenmaal een burn-out had gehad de kans 50% was het nog een keer te krijgen.’
Wat was de winst van deze lastige periode?
‘Doordat ik in een community heb gezeten ben ik nu heel alert op spiritualiteit en zuiverheid. Ik kan het kaf van het koren scheiden en kan weer vertrouwen op mijn intuïtie.
Ik kon stoppen met sprinten. Ik moest geremd worden, zelf kon ik dat niet. Ik begon een reading opleiding, daar had ik nu alle tijd voor en daar haalde ik veel uit ook voor mijn herstel. Ik heb daar met name geleerd om beter bij mezelf te blijven.
Eenmaal terug op mijn werk hoefde ik me minder te profileren en was meer mezelf. Ik ben me er nu bewust van dat mijn lijf vertelt wanneer ik over mijn grens ga. Het lukt me vaker hier naar te luisteren. Vermoeidheid is voor mij een pre-signaal en als ik naar mijn volle agenda kijk en denk: “het is allemaal leuk maar wel veel”, dan wil ik een stapje terug doen. Voor afspraken is mijn motto: zeg bij twijfel nee. Door mijn herstel van twee burn-outs weet ik dat ik meer kracht heb dan ik voor mogelijk hield.’
…………………..