Fabianne
Ervaringsverhaal
‘Ik leefde andermans leven in plaats van dat van mezelf.’
Fabianne, coach en opleidingscoördinator bij een HBO-instelling, is 43 als ze met haar man en twee kinderen op vakantie in Zuid-Afrika is. Wanneer ze alleen op een klif staat en denkt: ‘Als ik spring krijg ik rust in mijn hoofd’ deed haar beseffen dat ze het veel te ver had laten komen. De gedachte was er niet omdat ze depressief was maar omdat ze niet meer wist hoe ze eruit moest komen. De laatste, emotionele week van hun vakantie stond in het teken van goede gesprekken met haar man over haar situatie. Eenmaal thuis besloot ze zich ziek te melden. Dit was de aanleiding om echt goed te gaan luisteren naar zichzelf.
Hoe zag jouw burn-out er uit?
‘Ik zat de eerste maanden uren op de bank en kon nog geen bladzijde lezen en tv kijken ging niet. Een keer bij de bakker wist ik niet meer wat ik moest kopen. Ik wist niet meer wie ik was en wat ik nog kon en was mezelf helemaal kwijt. Ik hield dagelijks een dagboek bij waardoor ik mijn emoties kon doorleven en koesteren. Pas toen ik echt accepteerde dat dit mijn pad in het nu was kon ik herstellen.
Als mijn kinderen huilen, is het eerste wat ik doe ze vasthouden en lief hebben. Wat ik hen gunde, gunde ik mezelf niet, ik drukte pijnlijk emoties weg, ze mochten er niet zijn. Ik moest sterk zijn. Ik ben mijn emoties gaan omarmen en koesteren, dit is ook van mij. Toen ging de druk eraf.’
Wat was de oorzaak van jouw burn-out denk je?
‘Ik had een jaar achter de rug waarin mijn dierbare schoonvader was overleden. Ik kreeg paniekaanvallen en ben een paar keer met hartkloppingen op de spoedeisende hulp gekomen. Ik durfde geen auto meer te rijden. Er werd PTSS (post traumatisch stress syndroom) gediagnosticeerd. Op mijn werk droeg ik de verantwoordelijkheid voor een groot team. Het was de mate van de verantwoordelijkheid die ik overal en altijd voelde die buitensporig was. Waarom? Om zo te voldoen aan wat ik dacht dat er van mij verwacht werd. Ik leefde andermans leven in plaats van dat van mezelf. Ik denk dat de oorzaak van mijn burn-out een combinatie is van een trigger uit het heden die terug te voeren was naar een verleden met huiselijk geweld, oververantwoordelijkheid op het werk en het overlijden van mijn schoonvader. Mijn moeder overleed op haar 39e. Toen ik deze leeftijd passeerde en 40 werd begon mijn verleden me parten te spelen. Als moeder heb ik altijd het gevoel gehad dat ik het niet goed deed omdat ik geen goed voorbeeld heb gehad. Het gevoel van ‘het niet goed doen’ speelde ook door op het werk. Burn-out was voor mij het bewijs: zie je wel, de hele wereld heeft altijd al gezegd dat je het niet kan, en nu kun je niet eens normaal meedraaien in de maatschappij. Het voelde als falen.’
Wat betekent burn-out voor jou?
‘Voor mij is burn-out als in het oog van de orkaan staan. Een onplezierige manier om even stil te komen staan bij je zelf.’
Hoe lang duurde jouw burn-out?
‘Vanaf de eerste signalen van burn-out en weer opstarten twee jaar.’
Wat hielp jou in deze periode?
• Structuur hebben, elke dag om 9 uur op, verplicht 5 km wandelen en koken voor mijn gezin.
• Structuur hebben, elke dag om 9 uur op, verplicht 5 km wandelen en koken voor mijn gezin.
• Accepteren dat ik moe was en dat ik mocht slapen (dit lukte me ongeveer na 2 maanden.
• Mijn gezin die achter me stond, zonder te duwen of te trekken. • Schrijven in mijn dagboek.
• Om de paar weken uit logeren bij een goede vriend. Even uit mijn systeem en helemaal niets hoeven.
Wat was de winst van deze lastige periode?
‘Achteraf gezien was er alleen maar winst! Door in het moment letterlijk stil gezet te worden, kon ik niet anders dan terug gaan naar de fundering: Wie ben ik? Waar moet ik naar toe? Ik heb mezelf goed leren kennen en liefde voor mezelf terug gevonden. Daarmee ben ik ook liefdevoller naar de mensen om mij heen. Ik durf nu te ontvangen, ben in contact met wat ik wil, ik ben oprecht en spreek me eerlijk uit. Ik ken de signalen van mijn lichaam en kan daar mee werken. Dit maakt me tevens een goede coach en leidinggevende. Mijn overlevingsstrategie was vechten: ik moest vechten om te bestaan. Door mijn burn-out en coaching erna is het vechten grotendeels weg.’
…………………..